"او یک روشنفکر است و کاملترین انسان عصر ما" (ژان پل سارتر)
پرتره ای سیاه و سفید از مردی ریش گذاشته با کلاهی کج، تصویر نادری بود برای نوجوانی که میخواست وارد دنیای بزرگترها شود! این تصویر را شاید جزئی از اولین دریچه هایی بود که نهیبم میزد که دیگر خیره سری نوجوانی به سر آمده است و باید خود را برای ورود به دنیای پر هیاهوی بزرگسالی آمده کنم!
ناخودآگاه این تصویر وسوسه ات میکرد که او آینه ی تمام معنای بزرگسالی است!
اینچنین بود فرمانده بخشی شد از اسطوره هایی که کاراکترشان روحیه ی مرحله ی جدید سنی ات را شکل داد...
***
به صورت هیستریکی سعی شد تصویر فرمانده را به برندی تجاری تبدیل کنند! روزانه صدها تصویر مختلف از این تصویر سیاه و سفید به چشمت میخورد، بر روی فندک، تیشرت، پوسترهای رنگ و وارنگ تجاری، کیف، حتی به خودکار و انگشتر و پلاک هم رحم نکردند! دستی پنهان سعی داشت کارکتر اصلی شخصیت سیاه و سفید را به برندی تجاری برای فروش افسارگسیخته تبدیل کند، تصویری که ملاک، فقط دیدن پرتره ی مردی خوش قیافه ی ریشو ی جذاب بود، تمام این این فروش افسارگسیخته برای پنهان کردن کاراکتر اصلی به وجود امده بود! مهم فقط جنبه ی جذاب تصویری است! نباید هیچکس فرمانده را در قالب چریک انقلابی تشخیص دهد...
***
تصویر سیاه و سفید جذب ات میکرد! اما خود تصویر با تمام نقشهایی که بازار برایش ترسیم کرده بود مجبور ات میساخت کشف اش کنی! تصویر تو را جذب میکرد که بخوانی... به راستی او که بود؟
اینجاست که دیگر آن پرتره ی سیاه و سفید اهمیت اش را از دست میداد و این کاراکتر فرمانده بود که جایش را میگرفت...
فرمانده ای انقلابی چپ گرا که دوشادوش انقلابیون در گواتمالا، کوبا، بولیوی و کنگو مبارزه کرد... اعتقاد داشت باید ویتنام را تکثیر کرد...
فرمانده تصویر روشنی از آنچه برایت در ابتدای راه بزرگسالی در نظر گرفته بودند را برملا میساخت...
***
عکس پرتره ی فرمانده را باید برمیداشتی، دیگر احتیاچی به آن عکس و تمام عکسهایی که از فرمانده وجود داشت نبود... از این به بعد این کاراکتر، افکار، پراکماتیست بودن و عدالت خواهی بود جای خود را به تصویر پرتره ی سیاه و سفید فرمانده داد...
فرمانده به برند بودن تصاویرش احتیاج نداشت...
***
یاد و خاطره انقلابی پراکماتیست "ارنستو رافائل گوارا دلاسرنا" و تمام انقلابیونی که برای آزادی، عدالت اجتماعی، ضد اشغالگری و ضد استعمارگری جان باختند گرامی باد...
پرتره ای سیاه و سفید از مردی ریش گذاشته با کلاهی کج، تصویر نادری بود برای نوجوانی که میخواست وارد دنیای بزرگترها شود! این تصویر را شاید جزئی از اولین دریچه هایی بود که نهیبم میزد که دیگر خیره سری نوجوانی به سر آمده است و باید خود را برای ورود به دنیای پر هیاهوی بزرگسالی آمده کنم!
ناخودآگاه این تصویر وسوسه ات میکرد که او آینه ی تمام معنای بزرگسالی است!
اینچنین بود فرمانده بخشی شد از اسطوره هایی که کاراکترشان روحیه ی مرحله ی جدید سنی ات را شکل داد...
***
به صورت هیستریکی سعی شد تصویر فرمانده را به برندی تجاری تبدیل کنند! روزانه صدها تصویر مختلف از این تصویر سیاه و سفید به چشمت میخورد، بر روی فندک، تیشرت، پوسترهای رنگ و وارنگ تجاری، کیف، حتی به خودکار و انگشتر و پلاک هم رحم نکردند! دستی پنهان سعی داشت کارکتر اصلی شخصیت سیاه و سفید را به برندی تجاری برای فروش افسارگسیخته تبدیل کند، تصویری که ملاک، فقط دیدن پرتره ی مردی خوش قیافه ی ریشو ی جذاب بود، تمام این این فروش افسارگسیخته برای پنهان کردن کاراکتر اصلی به وجود امده بود! مهم فقط جنبه ی جذاب تصویری است! نباید هیچکس فرمانده را در قالب چریک انقلابی تشخیص دهد...
***
تصویر سیاه و سفید جذب ات میکرد! اما خود تصویر با تمام نقشهایی که بازار برایش ترسیم کرده بود مجبور ات میساخت کشف اش کنی! تصویر تو را جذب میکرد که بخوانی... به راستی او که بود؟
اینجاست که دیگر آن پرتره ی سیاه و سفید اهمیت اش را از دست میداد و این کاراکتر فرمانده بود که جایش را میگرفت...
فرمانده ای انقلابی چپ گرا که دوشادوش انقلابیون در گواتمالا، کوبا، بولیوی و کنگو مبارزه کرد... اعتقاد داشت باید ویتنام را تکثیر کرد...
فرمانده تصویر روشنی از آنچه برایت در ابتدای راه بزرگسالی در نظر گرفته بودند را برملا میساخت...
***
عکس پرتره ی فرمانده را باید برمیداشتی، دیگر احتیاچی به آن عکس و تمام عکسهایی که از فرمانده وجود داشت نبود... از این به بعد این کاراکتر، افکار، پراکماتیست بودن و عدالت خواهی بود جای خود را به تصویر پرتره ی سیاه و سفید فرمانده داد...
فرمانده به برند بودن تصاویرش احتیاج نداشت...
***
یاد و خاطره انقلابی پراکماتیست "ارنستو رافائل گوارا دلاسرنا" و تمام انقلابیونی که برای آزادی، عدالت اجتماعی، ضد اشغالگری و ضد استعمارگری جان باختند گرامی باد...
